Geneza "Genezy Końca"

Otóż w latach 60-tych XX wieku po obu stronach żelaznej kurtyny pompowano olbrzymie sumy w inżynierię genetyczną, by stworzyć żołnierza doskonałego. Sowieci krzyżowali kobiety z gorylami, by nadać ich dzieciom nadludzką siłę. Amerykanie prowadzili badania nad ludzkim mózgiem, chcąc znaleźć ośrodek bólu i pozbawić go żołnierzy. Wszystkie próby (niestety) kończyły się fiaskiem, aż w końcu w 1958 roku wybuchła wojna w Wietnamie. Lata siedemdziesiąte przyniosły Ameryce poważne straty w ludziach, a szala zwycięstwa przechylała się na stronę Wietkongu. By nie dopuścić do triumfu socjalistów Amerykanie w 1974 (pod koniec wojny) przysłali transport eksperymentalnego środka "Łazarz". Tajemnica substancji tkwiła w zmodyfikowanym szczepie wścieklizny, degradującym do minimum aktywność ośrodka bólu u pacjenta. w 75 odkryto, że "lek" przedłuża również życie, ale znacznie ogranicza sprawność ludzkiego mózgu, oraz przenosi się na innych żołnierzy. Całe oddziały z czasem myliły swoich pobratymców z armią wroga. Zatracali niemalże całkowicie zdolność mowy, aż w końcu dochodziło do częściowego paraliżu ciała. To wszystko czyniło ich powolnymi oraz nieobliczalnymi. Armia amerykańska po wycofaniu się z Wietnamu zatuszowała całą sprawę, a ułomni żołnierze sklasyfikowani jako ofiary szoku bombowego zostali odesłani do domów. Łazarz nadal się rozprzestrzeniał, zarówno w Ameryce, jak i w Azji. Gdy wybuchły epidemie, najpierw w Wietnamie, później w Chinach, ZSRR, aż w końcu w Polsce, mówiono o chorobie przenoszonej drogą kropelkową, po której ludzie popadają w obłęd i rzucają się sobie do gardeł. Powstawały kolejne getta z zarażonymi... W 1983 roku, z uwagi na osłabienie epidemią państw Układu Warszawskiego, podjęto decyzję o inwazji na Związek Radziecki. Punktem zapalnym był sabotaż Sowieckich głowic atomowych, ulokowanych w Warszawie. Miasto stało się napromieniowaną ruiną, a Europa Środkowa zapłonęła ogniem wojny. Głowice latały z zachodu na wschód oraz nad oceanem, getta padały, zarażeni uciekali, już wtedy mówiono o wielkiej armii "żołnierzy doskonałych" na wschodzie, z którą zmaga się ChRL. Choroba ogarnęła cały świat. W 1987 roku upadła Azja, a Europa Zachodnia zamieniła się w post-nuklearną pustynię. Na wschodzie mówiono o armii zarażonych z Azji, zbierającej się na paśmie górskim Ural. Od 1996 roku na świecie nie pozostało ani jedno państwo. Przez pięć kolejnych dekad resztki ludzkości pogrążyły się w chaosie. Chorobę przeżyli nieliczni, których system immunologiczny uodpornił się na Łazarza i choć ich dzieciom nie zagrażało zakażenie drogą kropelkową, tylko nieliczni potomkowie uzyskali absolutną odporność. Wszelkie zadrapanie, czy pogryzienie w dziewięciu na dziesięć przypadków kończyło się zarażeniem. Jest rok 2153. Środkowa Europa stała się jednym z ostatnich miejsc zdatnych do życia. Byli Sowieci wciąż odpierają niekończące się hordy z Azji. Zachód trawi atom. Ludzie mówią, że mur berliński stopniał jak śnieg. Większość miast jest w ruinie. Tylko Warszawa pozostała nietknięta (no może nie licząc Strefy Zero). Pod nią, w podziemnych schronach spoczęły baśniowe skarby - leki, broń, żywność i technologia, nie tknięte promieniowaniem... Lecz we wszystkich baśniach skarbów pilnują potwory, a miasto-widmo, lub jak inni je nazywają Ciemna Strefa nie jest wyjątkiem. Jeśli nie zabije się promieniowanie, nocą zrobią to wynaturzeńcy. Ludzie zarażeni, którzy pozostali po ewakuacji, nie są nimi już nawet z nazwy. Wciąż opuszczają strefę. Szukają mięsa. Więc gdy w nocy słyszysz krzyki swoich ulubionych sąsiadów, gdy w domach - jednym po drugim - nastaje grobowa cisza, gdy ktoś (lub coś) desperacko wali w twoje drzwi, połóż się spać. To będzie najkrótszy sen twojego życia.