Wampir

W zasadzie jedyną cechą, która łączy krwiopijców ze starych horrorów i jeszcze starszych legend z realnym w post-apokaliptycznym świecie wynaturzeniem są ostre kły, zdolne błyskawicznie rozerwać mięso. Nazwa (nadana, jak twierdzą Republikanie przez „jakiegoś durnego Gota, który dorwał się do dzieł Stokera”) przyjęła się jednak na tyle dobrze, że jej wyplenienie na rzecz jakiejkolwiek innej okazało się niemożliwe. Wampiry to w większości mieszkańcy starego sierocińca, stojącego na pograniczu Ciemnej Strefy. Mieszkające tam dzieci „przeżyły” ogromne stężenie promieniowania, co w połączeniu z nieznanym badaczom czynnikiem doprowadziło do powstania nowego gatunku wynaturzenia. Wszyscy przedstawiciele tej rasy są stosunkowo niewielcy, niezwykle bladzi i pozbawieni owłosienia. Zarówno dłonie, jak i stopy wieńczą im pokaźnej długości szpony. Są niezwykle szybkie i zwinne, lecz również bardzo delikatne. Polują w stadach, liczących od ośmiu do dwudziestu czterech osobników, a ich niespotykanie pomysłowe zasadzki dają powody, by posądzać je o spryt, graniczący ze świadomością. Niestety nigdy nie gasnący głód, zaspokajany mięsem ludzi, Łazarzy i wszelkiego wynaturzenia sprawia, że nawet jeśli rozumne, wampiry nie są skłonne do negocjacji. Republikanie od dawna bezskutecznie próbują złapać żywe okazy, by poddać je testom, mającym potwierdzić, że stworzenia te są w stanie zrozumieć mowę i pismo. Choć wampiry często opuszczają swój przytulny sierociniec (będący twierdzą nie do zdobycia), praktycznie nie spotyka się innych gniazd tych stworów. Ponoć rozmnażają się w swoim głównym gnieździe, lecz nauka nie zna odpowiedzi na pytanie, jak ten proces miałby przebiegać.